André Manuel

De mens, het blijft een raadselachtig wezen. Want waarom kiest de een voor een carrière als pornoacteur terwijl de ander niet verder komt dan een keertje voorzichtig masturberen bij de nieuwste Wehkamp-gids? En hoe komt het dat het altijd mannen zijn die een baantje als seriemoordenaar ambiëren terwijl alle vrouwen niet verder komen dan een rolletje als slachtoffer? Hoe wordt een mens oorlogsmisdadiger en hoe wordt een mens een vredesengel? Wat is het verschil tussen een clown en een president? Bestaat er goed zonder kwaad? Is zwart mogelijk zonder wit? En wat doen we met al het grijs?

Het zijn vragen waarop Manuel een antwoord gaat vinden. In De zieke geest. Deel 1 van een nu al legendarisch drieluik. Later volgen nog Het goddelijke lichaam en De eenzame ziel. Maar dat komt nog.

‘Met die zieke geest is het anderhalf uur heerlijk genieten, grinniken, schateren en besmuikt lachen.’ (Theaterkrant)

‘Tere zielen hebben bij Manuel niks te zoeken. Hij stampt graag op tenen en trakteert de bezoekers daarbij uitdagend op een triomfantelijke blik en een sardonische grijns. Tegelijk voel je de ironische onderlaag als hij zich portretteert als de strijder voor het vrije woord.’ (★★★★NRC)